ستاره شامگاهی

ستاره شناسان دوران باستان در زمان هایی از سال، جرمی را در آسمان شامگاهی می دیدند که بسیار درخشان است و به آن ستاره شامگاهی می گفتند. در برخی مواقع نیز شاهد جرمی در آسمان صبح گاهی بودند که آن نیز بسیار درخشان بود و ستاره صبح گاهی خوانده می شد. منجمان بعدها متوجه شدند که این دو ستاره در واقع یک چیز هستند که در بعضی مواقع در صبح و در بعضی مواقع در شامگاه دیده می شود که آن را زهره یا ناهید نام نهادند.
زهره بعد از عطارد دومین سیاره منظومه خورشیدی ما به حساب می آید که به لحاظ شباهت های ساختاری اش با زمین، خواهر دوقلوی زمین لقب گرفته است. جرم، اندازه، چگالی و حجم این سیاره در مقایسه با سایر سیارات بسیار به کره خاکی ما نزدیک است.
مدار سیارات زهره و عطارد درون مدار زمین قرار گرفته است و این امر باعث می شود از دید ساکنان کره زمین این دو سیاره همیشه در اطراف خورشید رویت شوند. در طول روز، نور شدید خورشید مانع از دیده شدن این سیارات در آسمان می شود اما معمولا بعد از غروب خورشید یا قبل از طلوع آفتاب که آسمان تقریبا تاریک است با توجه به وضعیت قرارگیری این دو سیاره در مدارشان می توان آن ها را رصد کرد. بنابراین در زمان غروب آفتاب، زهره و عطارد هیچ گاه در افق شرقی دیده نمی شوند. به همین ترتیب در زمان طلوع خورشید، این دوسیاره در افق غربی دیده نمی شوند.
این روزها فرصت خوبیست تا بار دیگر چشم به آسمان بدوزیم و به دیدار این سیاره زیبا در آسمان برویم. زهره این روزها در حدود ساعت 3:40 صبح در شرق طلوع می کند و اندکی طول می کشد تا در آسمان ارتفاع پیدا کند و قابل رویت شود. شما می توانید در حدود ساعت 5:30 صبح رو به جنوب شرقی بایستید و در ارتفاعی در حدود 19 درجه از افق این سیاره درخشان زیبا را بدون استفاده از ابزار رصدی خاصی مشاهده کنید.
اگر با استفاده از تلسکوپ یا دوربین دوچشمی زهره را مشاهده کنید آن را به صورت هلال خواهید دید. علت این امر به خوبی در شکل زیر نمایان است.

منبع:تبیان
 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: